Jeziora położone w obrębie Gminy są dogodnym terenem dla rozwoju kajakarstwa, sportów wodnych i wędkarstwa. Atrakcją dla wodniaków są pokaźne długości jezior oraz liczne zatoki, półwyspy i wyspy spotykane na szlakach, lecz ze względu na nieoczekiwane głębokości i liczne głazy na płytkich dnach wymagają zachowania wszelkich środków ostrożności przy uprawianiu sportów wodnych. Łącznie na terenie Gminy znajduje się 10 jezior, w tym największe i najczystsze - Ińsko - o powierzchni 650 ha, położone na wysokości 122 m n. p. m., z wodą I klasy czystości.
Osobliwością regionu są pływające wyspy na jeziorach Linówko i Kamienny Most. Przyroda jest tu wyjątkowo bujna. Lasy i roślinność łąk odznaczają się różnorodnością gatunków. Na terenie Parku i otuliny zinwentaryzowano do tej pory około 700 gatunków roślin naczyniowych. Okoliczne akweny wodne: jeziora, oczka wodne, mokradła oraz torfowiska stwarzają doskonałe warunki do życia zwierząt. Spotkać tu można rzekotkę drzewną, żółwia błotnego, orła bielika, kanię rdzawą i czarną, orlika krzykliwego i bociana czarnego. Łącznie żyje tu 18 gatunków płazów i gadów oraz 142 gatunki ptaków lęgowych. Dla ochrony wartości przyrodniczych Ińskiego Parku Krajobrazowego utworzono na jego terenie dwa rezerwaty przyrody, siedem użytków ekologicznych i jeden zespół przyrodniczo-krajobrazowy. Urozmaicony krajobraz Wyżyny Ińskiej oraz liczne jeziora i lasy sprzyjają wycieczkom pieszym i rowerowym po Ińskim Parku Krajobrazowym i okolicznych miejscowościach. Znajduje się tu wiele interesujących miejsc i obiektów, m. in. rezerwat głazów narzutowych, góra Głowacz, wzgórze zamczysko, trzy cmentarzyska kurhanowe w osadzie Storkowo, ślady słowiańskiego grodziska we wsi Linówko, kościółek z XVII w. we wsi Studnica oraz kościółek z XVIII w. we wsi Ciemnik.
- Kamienna Buczyna rezerwat leśny o powierzchni 11,37 ha, powołany w 1985 roku. Ochronie podlegają morenowe zbocza nad Jeziorem Ińskim z wykształconymi zbiorowiskami lasu bukowego i lasu mieszanego, na którym występują liczne głazy narzutowe.
- Rezerwat głazów narzutowych (2 km od Ińska), ciągnący się od brzegu jeziora w kierunku wschodnim na przestrzeni ok. 500 m. Najwięcej głazów leży na wzniesieniu, przez które prowadzi nadbrzeżna ścieżka, naprzeciw wyspy Sołtyski. Są to bloki skalne w przeważającej mierze pochodzenia magmowego przywleczone z dalekiej północy, z Półwyspu Skandynawskiego i dna Bałtyku przez lądolód skandynawski. Leżą one skupione na brzegu jeziora, osiągają średnio 1-1,5 m średnicy. Spotykamy tu przeważnie granity (czerwone, ceglaste, szaro-białe), porfiry (od czerwonych do szarych) oraz diabazy, dioryty i gnejsy; nie brak też wapieni, piaskowców i kwarcytów.
- Góra Głowacz (180 m n.p.m.) znajduje się u zachodnich krańców Zatoki Północnej jez. Ińsko; jej kopulasty kształt przypomina głowę cukru, cały szczyt porośnięty jest lasem bukowym o słabym poszyciu.
- Głowacz - rezerwat krajobrazowy o powierzchni 78,70 ha, powołany w 1985 roku. Obejmuje porośnięte lasem wzgórza morenowe z Głowaczem (180 m. n.p.m.). U jego podnóża rozpościerają się niedostępne torfowiska i zarośnięte zbiorniki wodne z ciekawą florą bagienną. Teren jest doskonałą ostoją zwierząt łownych
i miejscem lęgowym wielu rzadkich gatunków ptaków m. in. orlika krzykliwego.
- Wzgórze Zamczysko (155 m n.p.m.) znajdujące się nad jez. Zamczysko, porośnięte lasem bukowym, na którym mieści się grodzisko słowiańskie. Ze wzgórza roztacza się widok na jezioro i miasteczko Ińsko oraz jez. Piesna, będące siedliskiem ptactwa wodnego.
- Wyspa Sołtyski rezerwat leśny o powierzchni 22,89 ha, powołany w 1994roku. Rezerwat ten leży na porośniętej starym - ponad 150-letnim lasem bukowym
i dębowym wyspie Jeziora Ińskiego.
- Osada Storkowo - znana jako dawny ośrodek kultury łużyckiej (1300-400 r. p.n.e.). Na niewielkim obszarze kilku kilometrów kwadratowych ujawniono obecność trzech cmentarzysk kurhanowych oraz wykryto jeden z najbogatszych skarbów pomorskich kultury łużyckiej. W okolicy Storkowa znajdują się dwa ciekawe jeziorka, a w wiosce - stary park z pałacykiem z XIX w. i z ciekawym drzewostanem składającym się z dębów, jesionów, buków i ciekawie poskręcanego kasztanowca. Rosną tam również wiązy, jawory, świerki oraz jodły: jednobarwna i górska.
- Wieś Linówko położona między Zatoką Południową jez. Ińsko a jez. Linówko. Od wschodniej strony jez. Linówko zachowały się ślady starego grodziska słowiańskiego. W wiosce przetrwał stary kościółek szachulcowy z drewnianą wieżą. Obok niego, wśród sędziwego drzewostanu, stoi niewielki pałacyk.
- Wieś Studnica nad jez. Studnica. Znajduje się tam kościółek z końca XVII w., wokół jeziora rozciąga się piękny park.
- Wieś Ciemnik (5 km od Ińska), położona nad rzeką Iną, w której znajduje się XVIII-w. kościółek z wysoką wieżą w kształcie iglicy.
